Descrición

O aumento significativo da actividade do Porto de A Coruña, tanto pola afluencia de cruceiros (comercial), como polo volume de operacións do Porto Exterior (mercantil) levou, por parte do organismo xestor, á ampliación dos espazos comúns de traballo dentro da súa sede. A necesidade de salas de reunión, videoconferencia, prensa e formación conduxeron á transformación do corpo central (antiga vivenda e terraza do Presidente), no espazo de relación do edificio.

A solución adoptada encaixa as necesidades funcionais plantexadas pola Autoridade Portuaria mediante unha xeometría sinuosa que recorre a unha redistribución máis xenerosa do espazo mediante acordos en curva, o que propicia un espazo máis fluído, cambiante, menos previsible, dentro dunha configuración orixinal tremendamente ríxida. Por outro lado, tamén busca invisibilizar a incómoda distribución de piares na planta, cuxo reformulo atende exclusivamente á configuración da escaleira principal nas plantas inferiores. Ao longo do corpo central esténdese unha sorte de substancia alba, neste caso leñosa que, a merced dos piares existentes, descomprime o espazo e facilita a relación entre os usuarios das ás este e oeste do edificio, antes desvinculadas. Esta configuración permite, ademais, albergar o resto de espazos comúns, tales como un office, unos novos aseos, un aula de formación e un espazo polivalente que se transforma mediante un tabique móbil, directamente vinculado á terraza, orientada ao peirao. 

En fase de proxecto e sobre a documentación dos planos de estrutura orixinais de 1947, practicáronse catas no dobre falso teito de rasilla e cartón-xeso (froito da acumulación de actuacións), para comprobar que existía unha estrutura de pórticos de vigas de canto e forxado de nervios "in situ" de formigón, que reforzarían a idea material dunha substancia leñosa convivindo coa materia gris que termina cualificando o teito dos espazos de reunión. O novo "organismo", o axón, insértase como unha peza que articula ese espazo fluído e que alberga todas as instalacións, reflectindo a contemporaneidade da actuación ao tempo que revela as capas anteriores do edificio e con iso, os inicios dunha forma de construír con formigón. 

Descrición

A vivenda Passivhaus, ubicada en Castrelo de Piñeiro, é unha reconstrución que se asenta sobre os vestixios duns muros de pedra que sobreviviron ao paso dos anos, os cales recuperaron e completaron con estrutura e pel de madeira. 

Estes muros determinan a orientación da vivenda, o que condiciona a súa eficiencia enerxética. A edificación divídese en dous volumes orientados ao Norte cara a rúa e ás espectaculares vistas, e ao Sur cara o pequeno xardín.

A base desta casa pasiva son os materiais autóctonos. Para completar os muros de pedra existentes utilizaron madeira de castiñeiro e de eucalipto tanto na estrutura como na envolvente, que xunto co illamento mineral axudan a optimizar as condicións de confort interior.

As carpintarías son de madeira e triplo vídeo de altas prestacións para mellorar o comportamento enerxético da vivenda no clima extremo da zona, con invernos moi fríos e veráns moi cálidos. O deseño dos ocos das fachadas respecta o estilo das construcións tradicionais da súa contorna e ven determinado polas trazas preexistentes nos muros. Debido ás necesidades de captación solar, estes ocos adáptanse na fachada sur.

Máis que unha vivenda familiar, este proxecto quere formar parte da vida da zona e converterse nun motor económico seguindo os principios da economía circular, implicando para a súa construción aos profesionais e os recursos naturais da propia contorna para a súa construción.

Descrición

A Casa dos Profesores supón un reencontro co pasado, coas emocións e cos recordos vividos e que, trala explosión ocorrida o 23 de maio de 2018, esfumáronse nun abrir e pechar de ollos. Supón un reencontro no que a arquitectura debe aportar, unha vez máis, os fundamentos e as ferramentas necesarias para asistir e colaborar cos individuos que a habitan na reconstrución do lugar e, sobre todo, da súa memoria.

Orixinalmente, a parcela contaba cunha vivenda unifamiliar formada por un conxunto de volumes de diferentes alturas e diferentes materialidades, que se relacionaban entre si a través de espazos exteriores cubertos e adosándose entre eles.

A proposta do proxecto parte de recuperar a forma de relación dos volumes tradicionais que existía no conxunto orixinal e que se materializaba mediante a xeración de espazos ou estancias "auxiliares" que lles servían. Xorde así a idea de reordenar os 3 volumes tradicionais orixinais (as súas vivendas e a adega) conséndoos entre si mediante outros volumes máis baixos, xerando a relación directa entre espazos servidos e espazos servideiros.

A idea primixenia foi a de renacer a partir dos muros de pedra da antiga vivenda xerando un basamento sólidon sobre o que se posan uns corpos máis liviáns resoltos en madeira, nunha procura de formalizar o arquetipo vivenda. Debido ao mal estado de conservación dos muros, finalmente resólvese cun muro de fábrica revestida, xerando unha base continua, sólida e masiva, a adega, que se resolverá nunha fase posterior, manterá a base pétrea orixinal que se pretendía na vivenda.

A casa está resolta por varios volumes con cubertas a dúas augas e cunha envolvente continua en madeira que procura a lixeireza e verticalidade dominando o novo conxunto.

Funcionalmente, cósense mediante volumes planos, máis baixos, que sirven aos espazos principais albergados baixos as dúas augas. Debido á composición rocosa do terreo, a excavación vólvese complexa e custosa polo que se manteñen unicamente as dúas alturas no volume sur, permitindo xerar un espazo elevado destinado a dormitorio principal, estudo e espazos de lectura funcionado, á súa vez, como miradoiro. 

O proxecto atópase rodeado doutras vivendas unifamiliares, a maioría recén reconstruídas, terreos de cultivo e grandes árbores, nunha contorna entre o natural e o "neorural". COn esta resposta inténtase mostrar que hai unha nova forma de entender a arquitectura rural e que hai outros modos de proxectar xerando novas identidades; recurrindo a modos de construír tradicionais e ao emprego de materiais tradicionais con aplicacións contemporáneas.

A Casa dos Profesores xorde dun pequeno proxecto de vivenda unifamiliar contido en superficie, que busca unificar a identidade tradicional do pasado coa imaxe contemporánea do presente, todo iso, a través da xeración duns volumes primitivos puros e dunha materialidade continua e natural.