Descrición

A vivenda Passivhaus, ubicada en Castrelo de Piñeiro, é unha reconstrución que se asenta sobre os vestixios duns muros de pedra que sobreviviron ao paso dos anos, os cales recuperaron e completaron con estrutura e pel de madeira. 

Estes muros determinan a orientación da vivenda, o que condiciona a súa eficiencia enerxética. A edificación divídese en dous volumes orientados ao Norte cara a rúa e ás espectaculares vistas, e ao Sur cara o pequeno xardín.

A base desta casa pasiva son os materiais autóctonos. Para completar os muros de pedra existentes utilizaron madeira de castiñeiro e de eucalipto tanto na estrutura como na envolvente, que xunto co illamento mineral axudan a optimizar as condicións de confort interior.

As carpintarías son de madeira e triplo vídeo de altas prestacións para mellorar o comportamento enerxético da vivenda no clima extremo da zona, con invernos moi fríos e veráns moi cálidos. O deseño dos ocos das fachadas respecta o estilo das construcións tradicionais da súa contorna e ven determinado polas trazas preexistentes nos muros. Debido ás necesidades de captación solar, estes ocos adáptanse na fachada sur.

Máis que unha vivenda familiar, este proxecto quere formar parte da vida da zona e converterse nun motor económico seguindo os principios da economía circular, implicando para a súa construción aos profesionais e os recursos naturais da propia contorna para a súa construción.

Descrición

A Casa dos Profesores supón un reencontro co pasado, coas emocións e cos recordos vividos e que, trala explosión ocorrida o 23 de maio de 2018, esfumáronse nun abrir e pechar de ollos. Supón un reencontro no que a arquitectura debe aportar, unha vez máis, os fundamentos e as ferramentas necesarias para asistir e colaborar cos individuos que a habitan na reconstrución do lugar e, sobre todo, da súa memoria.

Orixinalmente, a parcela contaba cunha vivenda unifamiliar formada por un conxunto de volumes de diferentes alturas e diferentes materialidades, que se relacionaban entre si a través de espazos exteriores cubertos e adosándose entre eles.

A proposta do proxecto parte de recuperar a forma de relación dos volumes tradicionais que existía no conxunto orixinal e que se materializaba mediante a xeración de espazos ou estancias "auxiliares" que lles servían. Xorde así a idea de reordenar os 3 volumes tradicionais orixinais (as súas vivendas e a adega) conséndoos entre si mediante outros volumes máis baixos, xerando a relación directa entre espazos servidos e espazos servideiros.

A idea primixenia foi a de renacer a partir dos muros de pedra da antiga vivenda xerando un basamento sólidon sobre o que se posan uns corpos máis liviáns resoltos en madeira, nunha procura de formalizar o arquetipo vivenda. Debido ao mal estado de conservación dos muros, finalmente resólvese cun muro de fábrica revestida, xerando unha base continua, sólida e masiva, a adega, que se resolverá nunha fase posterior, manterá a base pétrea orixinal que se pretendía na vivenda.

A casa está resolta por varios volumes con cubertas a dúas augas e cunha envolvente continua en madeira que procura a lixeireza e verticalidade dominando o novo conxunto.

Funcionalmente, cósense mediante volumes planos, máis baixos, que sirven aos espazos principais albergados baixos as dúas augas. Debido á composición rocosa do terreo, a excavación vólvese complexa e custosa polo que se manteñen unicamente as dúas alturas no volume sur, permitindo xerar un espazo elevado destinado a dormitorio principal, estudo e espazos de lectura funcionado, á súa vez, como miradoiro. 

O proxecto atópase rodeado doutras vivendas unifamiliares, a maioría recén reconstruídas, terreos de cultivo e grandes árbores, nunha contorna entre o natural e o "neorural". COn esta resposta inténtase mostrar que hai unha nova forma de entender a arquitectura rural e que hai outros modos de proxectar xerando novas identidades; recurrindo a modos de construír tradicionais e ao emprego de materiais tradicionais con aplicacións contemporáneas.

A Casa dos Profesores xorde dun pequeno proxecto de vivenda unifamiliar contido en superficie, que busca unificar a identidade tradicional do pasado coa imaxe contemporánea do presente, todo iso, a través da xeración duns volumes primitivos puros e dunha materialidade continua e natural.

Descrición

Os promotores da obra decidiron comezar unha nova vida no rural, abrazando todo aquelo que o entorno lles ofrecía, lonxe desa visión idealizada e romántica que moitos urbanitas teñen do que é a aldea.

Desfrutar do monte, dos camiños, da veciñanza. Desfrutar do inverno e do verán. Pero, sobre todo, desfrutar do espazo exterior. Querían unha casa que lles permitise vivir fóra da casa.

Esa vocación de expandir o ámbito doméstico máis aló dos muros que pechan as vivendas, esixía minimizar o programa funcional, maximizando as potencialidades de uso. Os arquitectos tiveron que articular o imprescindible, fuxindo dos típicos "por se acaso" que tenden a dar como resultado vivendas sobredimensionadas e infrautilizadas, nun exercicio de compactación que lles permitise desbloquear metros e exponxar unha proposta accesible e viable.

Ao mesmo tempo, a vivenda debía aproveitar todas as potencialidades da parcela, adaptándose ao contexto dun xeito respectuoso e sensible coa vexetación existente e coa pendente natural do terreo, pasando desapercibida desde a rúa.

Conxugar o criterio de accesibilidade dunha única planta, garantindo os accesos e minimizando os traballos de implantación levoulles a propoñer unha vivenda elevada, en estrutura palafítica, que permitise o aproveitamento dese intersticio como un gran espazo aberto, que sumados aos existentes no nivel superior, fai que case o 60% da superficie corresponda a espazos exteriores cubertos.

Tres módulos de 7x4 metros (dimensións condicionadas polo transporte dos entramados lixeiros de madeira), nunha disposición concéntrica e xirados 120º, conformando un espazo central triangular, permitiulles "abrazar" as árbores existentes e abrirse ás vistas lonxanas, aproveitando todas as orientacións e respectando os accesos peonil e rodado.

Dito esquema inicial, refórzase conformando un novo triángulo equilátero unindo os vértices alternos, arriostrando o conxunto e conformando uns corredores exteriores cubertos, tan habituais na arquitectura tradicional da comarca.

Unha casa lixeira, esencial e sostible, executada integramente en madeira e pousada sobre unha bandexa estrutural de formigón que permite salvar grandes luces, liberando o espazo inferior e minimizando os puntos de contacto co chan, pousándose, sen apenas deixar pegada.