Vivenda entre medianeiras, Sar

Descrición

Memoria

Os arquitectos atópanse unha construción soterrada na súa parte posterior, de dúas plantas, con fachadas á rúa e unha longa parcela pendente cara a parte posterior. A normativa permitía ampliar o fondo edificable ao dobre e construír un anexo na parcela.

Os arquitectos decidiron empregar esta ampliación para introducir luz cara a parte posterior da vivenda. Coa construción do anexo na planta baixa créase un patio ao que se volve á planta baixa e a través do cal, entra luz e aire na planta na que era máis difícil conseguilo.

A planta alta e a planta baixo cuberta constrúense sobre o volume orixinal, deixando un espazo vacío no punto a partir do cal, a casa amplíase. Desta forma, é posible ler ata onde chegaba a casa orixinal e que é ampliación. Algo que os autores consideran moi interesante en calquera intervención sobre cascos históricos para non perder a lectura histórica dos inmobles.

A través da grieta no punto no que termina a vivenda orixinal, articúlase unha escaleira que une as tres plantas e un patio a través do cal, ventilan estancias e conseguen unha vista cruzada de toda a lonxitude da parcela, o que dá unha sensación de maior amplitude.

Na parcela créanse terrazas ata a súa parte alta, formando así plataformas de uso e cultivo nunha parcela cunha forte pendente.

Por usos, a vivenda distribúese da seguinte forma: salón, comedor, cociña, baño e espazos auxiliares en planta baixa, tres dormitorios e un baño en planta primeira e un espazo polivalente con outro baño en planta baixo cuberta.

Conserváronse os muros de pedra e o resto, construíuse con madeira de castaño maciza. As vigas, solos, carpintaría (castaño laminado) e, incluso, mobiliario. Todo tratado con proteccións transpirables e detalles construtivos que garanten un correcto intercambio de humidade co ambiente. No caso do patio, empregouse en fachada de madeira termotratada de pino trasventilada.