Casa Chao

Descrición

Memoria

Volver a construír unha pequena vivenda de pouco máis de 3 metros de ancho e 16 de fondo no extremo dunha mazá. A casa anterior: bar e vivenda con medianeira cega, ben orientada, situada no centro histórico desta vila da Costa da Morte. 

Resolver con claridade a escena urbana, aportando unha visión renovada do modo de construír, sen esquecer a propia identidade, mediante referencias á historia e cultura do lugar.

Edificar en madeira, lembrando a construción marineira, empregando a táboa pintada de branco, cor insistente en galerías e entrepanos das casas da vila. Facer pétrea parte da planta baixa, en cotinuidade coas fachadas da rúa tradicional. Recoller o espírito da arquitectura popular sen renunciar a unha expresión propia.

Ter aproximadamente 120 m2 útiles repartidos entre b+2+bc. A planta baixa como entrada e garaxe para dous coches. A primeira, zona de día: estar e cociña. A segunda, habitación con estudo e baño. O baixo cuberta, habitación con baño.

Facer unha formulación sinxela baseada na dimensión lonxitudinal dun espazo diáfano e na centralidade dos accesos. A escaleira, arrimada á medianería, deixa estancias a cada lado, mentres a fachada, na súa parte central, faille sitio como saliente en plantas altas ou as aproxima como entrada a cuberto no acceso principal. As alturas dobres e as estreitas xanelas-balcón, relacionan as plantas entre si e o espazo exterior, sen chegar a mostralo todo.

Reinventar, coa súa apariencia urbana, un nuevo espazo vivo, ata agora en ruína e sen resolver.

Retos construtivos da obra

"Na solución da fachada da Casa Chao é clave a participación e implicación dos carpinteiros", sinalan os arquitectos.

Unha fachada tan exposta como esta ao sol, pero tamén á auga e ao vento, requiriu dun estudo previo do tipo de madeira, espesor e resolución da xunta. O taboleiro de iroco, cepillado a 3,5 cm de grosor e a "galleta" intermedia que une un co outro, permitindo o seu movemento, forman unha pel exterior solidaria e resistente. 

O rastrelado, tamén de iroco, clavado sobre o muro de ladrillo macizo, con rebaixes e a cara interior ranurada do taboleiro, permiten a circulación do aire e a súa ventilación de arriba a abaixo. 

As fiestras de cedro, desprazadas unhas de outras, obrigan ademais ao axuste dimensional do despezamento vertical, resolto mediante a utilización de tres anchos diferentes de taboleiro, estudados un a un para o seu encaixe total evitando recortes.

A folla das fiestras, situadas no interior dunha peza-caixón que atravesa todo o espesor da fachada, introduce a madeira no interior, onde volven a traballar os carpinteiros facendo portas, armarios, estanterías e escaleiras dun interior moi estreito que contrasta co formigón visto.

No centro da cociña, xunto ao panel luminoso recuperado do antigo bar que había na planta baixa, unha larguísima e estreita mesa feita en pino melis. "Unha casa cuxo vestíbulo, cada vez que volvemos, recíbenos con ese agradable cheiro dunha envoltura de cedro", afirman Creus e Carrasco.