Centro de Urxencias Extrahospitalarias da Laracha

Descrición

Memoria

O obxectivo era conseguir que un edificio de uso sanitario puidese construírse de forma respectuosa co medio ambiente.
Realízase un edificio onde os sistemas estruturais, envolvente, tabiques e gran parte dos acabados se realizan mediante elementos de madeira e derivados. Pímase a eficiencia ambiental do edificio, conseguindo achegarse a un consumo consumo case nulo.
O Centro de Emerxencias está situado no núcleo urbano da Laracha, nunha parcela cadrada definida por dúas rúas de esquina, un enorme muro medianero pertencente a un edificio de vivendas e a fachada sur do actual centro de saúde.
Precisaba un edificio que, ademais do seu propio uso, ordenase o espazo, relacionándose a escala coas edificacións circundantes, e solucionase ao mesmo tempo as conexións co centro de saúde, a gran medianeira e as vías públicas que o atenden. .
O edificio distribúese en 2 plantas. O volume en forma de L está adosado á medianera existente, tratando de reducir a súa presenza, e á fachada sur do centro de saúde, facilitando a interconexión. Deste xeito, libérase espazo na parcela para o acceso, dando lugar a un pequeno xardín onde se conserva un magnífico exemplar de chopo branco.
Este proxecto confirma que é posible cambiar os sistemas construtivos habituais nos edificios públicos e facelo de forma sustentable ambiental e economicamente.
Os usuarios valoran a sensación de confort e un ambiente seguro, saudable e acolledor que lles proporciona o edificio de madeira.

Estrutura

O sistema de soporte vertical está formado por unha lixeira armazón de madeira laminada de abeto (Picea abies GL24h), en pezas horizontais e verticais e un taboleiro OSB-3 de 18 mm que o pecha por ambos lados. Os montantes, en xeral, teñen unha distancia entre centros de 63 cm e unha sección de 80 x 140 mm. No interior, unha serie de tabiques coas mesmas características reforzan o peche perimetral contra os esforzos do vento.
Os forxados compóñense de viguetas, seccións variables, con intereixes de 63 cm. Na cara comprimida, unha placa OSB-3 de 22 mm está atornillada en todo o seu perímetro no seu eixe lonxitudinal intermedio. Para poder atornillar táboas completas, colocáronse entre as viguetas unhas pezas de 70 x 125 mm, mecanizadas con conxuntos de cola de milano redondeada. O sistema funciona como un forxado de diafragma, arriostrando a estrutura e transmitindo as cargas laterais e forzas do vento que recibe a fachada aos muros nos que se apoia. As paredes absorben polo tanto o esforzo cortante derivado da flexión desta macroviga.
O proceso de montaxe da estrutura realízase en 18 días, sen tempo de espera nin recursos auxiliares complexos.
Os muros de carga foron montados nun taller, chegando á obra en forma de módulos planos cunha pequena superficie sen pecharse nunha das caras para poder atornillar o seguinte elemento e pasar instalacións.
Unha vez montados, o resto dos oficios puideron entrar inmediatamente na obra.

Sistema estrutural

Muros e tabiques portantes de armazón lixeiro de madeira laminada, estrutura de forxada e de cuberta de viguetas de madeira laminada. Taboleiro OSB-3 nas vigas e viguetas de forxado e nas caras da armazón lixeira.